gm emre can 2011'in türkiye şampiyonu oldu. tebrik ediyorum kendisini.
ama son maçta başımıza gelenleri anlatmadan geçemeyeceğim.
2'miz de üzüldük. ben o üzülür diye daha çok. son maç emre çok sevdiği bir arkadaşıyla karşılıklı oynuyordu ve bu turnuvanın son maçı olmasaydı veya son maç emre'nin turnuva sonundaki yerini değiştirmiyor olsaydı. hiçte galibiyetle sonuçlanmazdı. mesela emre 1. değil de 11. olacak olsaydı onun için 11. olmak değil, burak'a karşı oynamamak gelirdi.
maçı bittiğinde 1. olduğu için mutlu ama burak'ı yendiği için mutluluğundan çok üzüntülüydü. sesi kazanmış gibi değil, kaybetmiş gibi geliyordu.
evet hiç profesyonelce durmuyor olabilir o taraftan ama emre böyle bir satranççı. sevdiklerine karşı oynamamı tercih ediyor çünkü sonuç kendi galibiyetiyle biterse karşı taraftan daha çok üzülüyor. ve bunu bana da mı bulaştırdı ne; ben de üzülüyorum.
ya böyle...not: turnuvanın 2. gününde satranç tahtasında düşünürken ki bir fotoğrafını paylaşıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder