28 Aralık 2010 Salı

noel baba'nın çuvalı


bu yıl yılbaşında ''yurtdışına gideriz'' diye planlamıştık tayfur'la. sonra herksin bizde toplanacak olması, anneannemin geçirdiği küçük rahatsızlık uzaklara gidemememi sağladı. tayfur da beni kırmadı, klasik özel günlerde ailenin bir arada olma geleneği bozulmadı.

herkese ufak ufak hediyeler aldık annemle. günler sürdü. tayfur bizi alışveriş merkezlerinin kapılarından altı. yürümeye halimiz kalmamıştı. ''hergün alışverişe gidip, tüm gün gezen kadınların mesleği ne zormuş'' diye karara vardık. yeni yıl için bütün hazırlıklar bitti gibi. yemek listesi yapıldı. kimi nerde yatırırız planları yapıldı. hindi siparişi verildi. evde yapılacaklar için migros'tan alınacaklar alındı. en zevklisi bana düştü. yılbaşı ağacını babam kurdu. ben de süsledim. çok şık oldu. rengarenk ve ışıl ışıl. sue biraz şaşkın. ilk başlarda ağacın üstündeki topları burnuyla düşürüp, oyuncak yapmaya kalktı ama baktı biz izin vermiyoruz; bu hevesinden vazgeçmek zorunda kaldı. şimdi de yırtmaya kalkar diye, hediyeleri emre'nin dolabına sokuşturduk.

''tam yirmi dört sularında nerede olduğun, kiminle olduğun ve ne yaptığın önemlidir.'' derler. şimdiden planladım. soluma ailemi, sağıma tayfur'u alacağım ve gülümseyeceğim. endişe duymayacağım bir sonraki seneden. güzel düşüneceğim bir işe başlarken. dikkat ettim de, çok temkinli girmişim her seneye. mutlu, umut dolu ama tedirgin. ''şu olsun, bu olsun, güzel olsun'' cümlelerinin yanına hep ''ya olmazsa''lar iliştirilerek yaşamışım. yaşıyorum... bu sene karar verdim: (aslında şu avustralya olayında o kadar olgun davrandım ki, ondan sonra değişebileceğimi görmüş bile olabilirim.) başıma ne gelirse gelsin, sonucunda mutlaka bir güzellik olacağına inanacağım. ısrarla arzularıma koşmak yerine, isteklerim olmadığında soğuk kanlılıkla, ''demek ki hayırlısı değilmiş.'' demeği öğreneceğim.

bu sene somut elime geçmesini istediğim bir dilek yok avuçlarımın içinde. kendimle ilgili olumsuzlukları düzeltebilmeyi diliyorum. noel baba'nın çuvalında böyle bir şey bulabilir miyim acaba?

PS: küçüklüğümde hatırlıyorum eniştem noel baba kıyafetlerini giyer, yeni yıl hediyeleri getirirdi bize. ne eğlenirdik! onları annelerimizin aldığını farkında mıydık acaba? belki de. ama hiç çaktırmıyorduk. yeter ki büyükler mutlu olsun. :)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder